مهدویت و مطالعات ادبی

آن روزها ، درست در روزگاری که انسان همه چیز داشت و چیزی را کم داشت ، ندای الهی در گوشِ نقطه ی اتصال زمین و آسمان، پیچید که "بلغ ما انزل الیک من ربک" و خدای زمین و آسمان در کنار برکه ی غدیر چیدمانی را طراحی کرد تا همیشه در حافظه تاریخ ثبت شود ، چیدمانی که همه باشند برای دیدن و شنیدن و دهان به دهان گفتن آن تا ظهور، خبری که باید به همه برسد ، تا هیچ بهانه ای نماند که نشنیدیم ، که بهانه‌ای نباشد ...

همان جا که پیامبر نگاهش را در نگاه مردم ـ از فراز انبوه زین های اسب ها ـ گره زد.
ای کسانی که هر روز در نمازهایتان طلب می کنید که "اهدنا الصراط المستقیم". حالا ببینید که صراطِ مستقیم دست در دست پیامبر دارد ، هرکدامتان که می خواهد دردانه خدا شود نباید فاصله ای با صراط مستقیم داشته باشد ؛نباید بیراهه برود نباید جا بماند؛ مبادا که به بن بست بخورد ...

همان هم شد: آدم هایی که غدیر را دیدند ، که در هوای غدیر نفس کشیدند در روزهای بعد از رسول خدا، خیلی هایشان زدند به جاده ی خاکی ، خیلی هایشان جا ماندند ... بعضی هایشان بعدها رهبر جامعه شدند و راهنمای اشتباه زدند تا دنباله روهایشان هم اشتباهی بپیچند
آن روز که نبی در غدیر زمزمه کرد: همان که من چون عَلَمِ هدایت برایش بودم ، از امروز علی.علیه السلام عَلَم هدایت است؛ اما بعضی پرچم هدایت را کنار گذاشتند و عَلَم گمراهی را برافراشتند تا آسمان تاریخ را تاریک تر از هر تاریکی کنند.

و حالا "ظهور" انتهای همان "صراطِ مستقیمِ "غدیر است ، خیلی ها در این مسیر از آن روز جامانده اند ، اشتباهی پیچیده اند ، دوربرگردان زده اند و به عقب برگشته اند . و خوشا به حال آن ها که به موقع حرکت کردند ،در این "صراط مستقیم" از راهنمای اصلی جلو نزده اند ، عقب نمانده اند. خوشا به حال آن ها.
حالا این روزهایی که بغض های سحرگاه جمعه، گلوی مان را می فشارد و اضافی آن از چشم هایمان لبریز می شود و دلتنگ می شویم و صدا می کنیم که: "یابن الصراط المستقیم"(۱) بیا و برای مان از آن "نبأ عظیم" بگو ، از بار غربتی که در تمام این سال های بعد از او به دوش کشیده ، از وسعت عدالتش که این روزها رنگ باخته ، از حجم پدرانگی هایش که این روزها ما کم داریم تا تو نباشی ، تا تو نیایی ...

ای فرزند غدیر! اگر رسول مان هنوز در بین ما بود ، لابد جبرئیل دوباره ندا می آورد که "بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالتک" (۲) و اگر پیامبرمان در ثانیه های خاکستری این روزها نفس می کشید ، دست شما را بالا می برد در برابر چشم های دور مانده از اصل اینروزها.
و اگر رحمة للعالمین امروز در میان ما بود در گوش دل مان نجوا می کرد که: "من کنت مولاه فهذا مهدیٌ مولاه"

و اگر ما می دیدیم این صحنه را کاش برایت سلمان و ابوذر و عمار می شدیم نه سعد بن ابی وقاص و ابوعبیده جراح - همان هایی که از اهالی سقیفه شدند -
سقیفه ای که شهد غدیر را در کام زمان و زمین تلخ کرد . سقیفه ای که آرزوهای غدیر را به دست باد سپرد. سقیفه ای که دردانه ی غدیر را خانه نشین کرد ، ...

و حالا این روزها ، روزهایی ست که انتظار می کشیم ظهورِ وارثِ غدیر را ، تا غصه ی سقیفه را از دل تاریخ در بیاورد ، تا دل انسان ها را با غدیر زنده کند و تا ما لذت آرامش در سایه ی غدیر را تجربه کنیم و زنده شویم و زندگی کنیم ...

۱.فرازی از دعای ندبه / تفسير صافي از عيون الاخبار از حضرت رضا از پدرش از پدرانشان از حسين بن علي عليهم السلام نقل مي کند که گفت: رسول خدا صلي الله عليه و آله به علي عليه السلام فرمود: «يا علي توئي حجت خدا، و توئي باب خدا، و توئي راه به سوي خدا، و توئي نبأ عظيم، و توئي صراط مستقيم، و توئي مَثَل أَعلي»

۲.آیه ۶۷ سوره مبارکه مائده

زهرا هدایتی